فرشاد منجزی گل کاشت و رفت .
فرشاد در بارانی ترین لحظات ، سرد ترین روزها ، داغ ترین ظهرهای سیزده طبقه تولید تلویزیون با فلسفه هنرش یک «راه حل » داشت به نام صبر و پشت کار .
فرشاد عمق میدان دید قاب دوربین را با نگاه نافذش در «عصر ایمان » می بست و به راستی که «میراث» او «یادگار زخم »های تلاش پیوسته فرهنگی او بود .